گل لاله عباسی صبح ها گل می دهد و تا شب عمر می کند و بعد پژمرده می شود. این گل به رنگ های صورتی، بنفش، عنابی، زرد و قرمز می باشد. این در حالی است که در بعضی موارد یک گل می تواند گل برگهایی با ترکیب رنگ مختلف داشته باشد.
این گل در صورتی که در دما و شهرهایی که سرمای زیادی ندارند کاشته شود، در تمام طول سال گل می دهد و رشد می کند.
برای منازلی که دوست دارند پرچین و یا حفاظ خانه شان از گیاه باشد، انتخاب خوبی است، زیرا طول این گل به یک متر نیز می رسد.
این گل در گرما بسیار خوب رشد می کند و اوج شکوفایی آن فصل تابستان تا پاییز است. با سرد شدن هوا این گل رو به پژمردگی می رود اما با گرم شدن مجدد هوا دوباره رشد خود را آغاز می کند. اگر این گل در گلدان است، می توانید در زمستان نیز در محیطی گرم از آن نگهداری کنید تا به رشد خود ادامه دهد.
بذر این گل را می توانید از خود گل بگیرید. در فصل پاییز، دانه هایی درشت و سیاه رنگ ظاهر می شود. اما زمانی که خوب برسند، خودشان بر روی زمین می افتند و به این ترتیب می توانید بذرها را جمع آوری کنید و در جایی خنک نگهداری کنید و در فصل مناسب آن، بذرها را بکارید
بهترین زمان برای کاشت بذرها اواخر زمستان است. از قبل خاک را کمی با کود مخلوط کنید. بذرها را در یک گلدان متوسط، در عمق 20 سانتی متری بکارید. خاک اصلی خاک نرم و با مخلوطی از خاک برگ برای این گل بسیار مناسب است. از زمان کاشت تا زمانی که این گل ها به 5 سانت برسد، همیشه خاک را مرطوب نگه دارید. اما از بعد از آن می توانید آبیاری را کمتر کنید.
به طور کلی این گل زیاد به آبیاری و مراقبت نیاز ندارد و به دلیل رشد سریع و ترکیب رنگ های زیبایش، برای کسانی که در زمینه کاشت گل تبحر ندارند، توصیه می شود. زیرا کاشت این گل رنگارنگ و زیبا همه را برای کاشت گیاهان دیگر ترقیب می کند.
این گل آفتاب را دوست دارد و در محیط هایی که گرمای مطبوع و نور خورشید داشته باشد به سرعت رشد می کند.
تنها یک نکته قابل یادآوری است و آن اینکه اگر این گل را در حیاط منزل و یا باغچه جلوی درب منزل می کارید، با توجه به رشد زیاد وخاصیت خودرویی این گل، زمانی که از این گل خسته شدید، ممکن است به سختی بتوانید این گل را ریشه کن کنید. زیرا بذر های این گیاه در نوع انبوه آن به سختی قابل جمع آوری است و ممکن است تا چند وقت همچنان این گل ریشه بدهد.
