باغچه مجازی

عدس با نام علمی Lens culinaris از قدیمی ترین منابع غذایی گیاهی بشر است و عمر آن به قدمت تاریخ کشاورزی است. عدس یکی از حبوبات است که از قدیم الایام در اکثر نقاط دنیا کشت می شده است.

گیاه شناسان اعتقاد دارند که عدس حتی قبل از تاریخ نیز وجود داشته است. عدس منبع غنی پروتئین و ویتامین های گروه B می باشد و در بین گیاهان فقط سویا بیشتر از عدس پروتئین دارد. عدس دو نوع است. عدس رسمی که دانه آن گرد و نسبتاً درشت است و رنگ آن سبز مایل به زرد است. عدس ریز یا عدس قرمز که دانه های آن ریز و به رنگ قرمز می باشد.

    
خصوصیات گیاهشناسی:

عدس گیاهی است علفی، یکساله با ساقه های کوتاه، تا حدی منشعب و به رنگ سبز روشن، ارتفاع آن بین 15 تا 75 سانتی متر متغیر است. اکثر تیپ های گیاه ارتفاعی بین 25 تا 40 سانتی متر دارند، بسته به ژنوتیپ گیاه و تا حدی محیط رویش آن، گیاه بصورت بوته ای کوتاه، نیمه ایستاده یا ایستاده رشد می کند در شرایط محیطی مطلوب، عدس سریع رشد کرده و چرخه زندگی خود را طی 3 الی 4 ماه کامل می کند. ولی در شرایط نامطلوب این مدت یکی الی دو ماه بیشتر خواهد شد گیاه دارای یک ریشه اصلی و تعدادی ریشه های فیبری جانبی می باشد.
ساقه گیاه نازک، چهارگوش و در زوایا دارای نوارهای برجسته است بطور کلی ساقه آن علفی و ضعیف است با پپیشرفت رشد گیاه بخش پائینی ساقه چوبی می شود. ارتفاع گیاه نیز بشدت تحت تأثیر محیط است.
برگ های عدس مرکب، متقابل و دارای یک تا هشت جفت برگچه هستند، دمبرگها کوتاه بوده و طول اتصال برگچه ها بین یک تا چهار و نیم سانتی متر متغیر است. برگچه ها متقابل یا متناوب هستید و طولشان بین 7 تا 25 میلی متر و عرضشان 2 تا 7 میلیمتر می باشند. تعداد برگچه ها بسته به ژنوتیپ فرق کرده و در داخل هر ژنوتیپ نیز محل گره ها تفاوت می کند.
گل ها بر روی محور فرعی گل آذین، با دمگلی باریک به طول 2 تا 5/5 سانتی متر ظاهر می شوند. معمولاً هر دمگل از یک تا 4 گل را در بر می گیرد و در بعضی مواقع تا 7 گل نیز مشاهده شده است گلها کوچک و گلبرگ درفش آنها سفید است.
بال ها و ناو نیز عموماً سفید یا مخلوطی از آبی و بنفش می¬باشند کاسه گل به 5 بخش باریک تقسیم می¬شود. پرچمها دیادلفوس هستند. تخمدان حاوی یک یا دو تخمک است که به یک خامه کوتاه و خمیده منتهی می شود. کلاله روی آن نسبتاً متورم و غده است. غلافهای عدس بیضوی از جوانب فشرده شده و در محل دربرگرفتن بذرها متورم است. غلاف حاوی یک تا دو بذر است. بر روی هر محور گل آذین تعداد یک تا چهار غلاف و گاهی شش مشاهده می شود.
بذرهای عدس به شکل عدسیهای چشمی هستند رنگ آنها متغیر و اغلب قهوه ای تیره است. سطح بذر معمولاً صاف است ولی در ارقام پر محصول ممکن است بذرها چروکیده باشد، تعداد بذرهای هر گیاه وابستگی بسیار نزدیکی با تعداد غلاف در گیاه دارد. بذرهای تازه برداشت شده عدس حدود 3 تا 4 هفته از خود دوره خواب نشان می دهند. بذرهائیکه فاقد دوره خواب می باشند زمانیکه در خاک مرطوب قرار می گیرند در دمای مطلوب گیاه سریعاً آب جذب می کنند عدسهای بذر ریز حدود 85 درصد وزن خشک خود آب جذب می کنند و این مقدار برای عدس های بذر درشت 100 درصد است. فرم رویش و جوانه زنی گیاه درون زمینی است معمولاَ در بهار دردمای 20 درجه سانتی گراد ظرف 7 روز سبز می شود و در زمستان در دمای 10 درجه سانتی گراد این مدت به 20 تا 30 روز افزایش می یابد.

    
شرایط محیط رشد:

عدس به حرارت و سرمای زیاد حساس بوده لذا در عرض های جغرافیایی بالای کشورهای آب و هوا معتدل مثل ایران و ترکیه آنرا در بهار می کارند. بذرهای، عدس در محدوده وسیعی از حرارت چه در نور و چه در تاریکی قادر به جوانه زنی هستند البته دمای مطلوب بسته به ژنوتیپ، سن و اندازه بذر فرق می کند. بذرهای کوچکتر که در مقایسه با بذرهای بزرگ نسبت به سطح به حجم بیشتری دارند در دمای کم ( 15 درجه سانتی گراد) جوانه می زنند. گیاهچه های جوان عدس قادر به تحمل سرمای سخت هستند اما در صورت ادامه سرما یا تکرار آن یا همراهی با بادهای خشک امکان دارد از بین بروند. شب های سرد جذب آب را کاهش می دهند. به این ترتیب ژنوتیپ هایی که به سرما سازگار شدند مقاومت فیزیکی به خشکی را نیز دارا هستند. همانند بسیاری از حبوبات در عدس احتمال واکنش یا عدم واکنش به گره بندی با باکتری ریزوبیوم وجود دارد.
محصول عدس به میزان 2 تن در هکتار، نیاز به 100 کیلوگرم ازت، 28 کیلوگرم P2O5 و 78 کیلوگرم K2O دارد. در شرایط همزیستی خوب گیاه با باکتری حدود 85 درصد نیاز گیاه به ازت برطرف می شود. لذا اضافه کردن ازت به خاک تأثیری بر افزایش عملکرد نخواهد داشت البته در خاکهای شنی که دارای مقدار کمی ماده آلی باشند افزایش 15 الی 25 کیلوگرم ازت در هکتار عملکرد را افزایش می دهد. در پاکستان در هر هکتار حدود 15 الی 20 تن کود حیوانی توصیه شده است حتی اگر در سیستمهای کشت مضاعف به گیاه اول کود حیوانی داده شده باشد کود حیوانی اثرات خوبی بر عدس ( گیاه دوم) خواهد داشت. نسبت به مقدار فسفر موجود در خاک حدود 10 تا 40 کیلوگرم فسفر در هکتار باید مصرف کرد. بطور کلی در سال های کم باران واکنش به فسفر بیشتر است و بین واکنش عدس به فسفر و مقدار بارندگی یک رابطه خطی معکوس وجود دارد، کاهش گوگرد قابل دسترس در خاک محصول عدس را کاهش می دهد هنگامی که کود فسفر به صورت سوپر فسفات استفاده شود نیازی به اضافه کردن گوگرد نیست لیکن اگر فسفر به صورت سوپر فسفات وپلی فسفات باشد مصرف گوگرد دارای فواید اثبات شده ای خواهد بود عدس حساسیت زیادی به کمبود روی نشان می دهد لذا با مشاهده اولین علائم کمبود بایستی 10 تا 15 کیلوگرم سولفات روی در خاک یا 5 کیلوگرم سولفات روی به شکل محلول پاشی در شاخ و برگ استفاده کرد.
عدس از نظر نیاز به رطوبت مشابه غلات است و بسته به نوع واریته و محل رویش نسبت به تعریق گیاه فرق خواهد کرد. بحرانی ترین مرحله نیاز گیاه به آب در زمان گل دهی می باشد. عدس به آبیاری بیش از اندازه نیز حساس است در خاک های سنگین با نفوذپذیری کم و مزارع غیر مسطح غرقابی عملکرد کاهش می یابد.

    
خواص درمانی و کاربردهای صنعتی:

عدس از نظر طب قدیم ایران معتدل و خشک است و مانند دیگر گیاهان پوست و دانه آن دارای اثرات متضاد یکدیگر می باشد. یعنی پوست عدس گرم و خود عدس قابض است. به عبارت دیگر پوست آن ملین و مغز آن ضد اسهال می باشد.
عدس یک غذای کامل است و انرژی لازم را برای کارهای بدنی برای انسان تأمین می کند.
عدس زیاد کننده ترشحات شیر است و مادران شیرده حتماً باید از آن استفاده کنند.
عدس را پودر کنید و روی پوست ملتهب بگذارید التهاب را برطرف می کند.
برای درمان زخم های دهان و گلو و دیفتری عدس را پخته و آب آنرا غرغره کنید.
برای تقویت معده و برطرف کردن گاز معده عدس پخته را با سرکه میل کنید.
آش عدس با روغن بادام برای دوران نقاهت بهترین غذاست.
پماد در عدس با سرکه برای ترک دست و پا که بعلت سرما عارض شده سودمند است.
عدس را می توان به عنوان مسهل هم مصرف کرد چون دارای لعاب زیادی است که در درمان ناراحتی های روده نیز مؤثر است.
عدس پخته را به عنوان مرهم برای زخم نیز می توان بکار برد.

    
ترکیبات شیمیایی:

عدس منبع غنی پروتئین و ویتامین های گروه B می باشد.
هر 100 گرم عدس دارای 340 کالری انرژی، 25 گرم پروتئین، 1 گرم چربی، 60 گرم مواد نشاسته ای، 80 میلیگرم کلسیم، 380 میلیگرم فسفر، 7 میلیگرم آهن، 8 میلیگرم پتاسیم، 600 واحد بین المللی ویتامین آ، 0.4 میلیگرم ویتامین ب1، 0.2 میلیگرم ویتامین ب2، 2 میلیگرم ویتامین ب3 و 1 میلیگرم آرسنیک می باشد.

    
آفات و بیماری ها:

قارچ ها، باکترى ها، ویروس ها و نماتدها و گیاهان انگلی، بیمارى هاى متعددى در عدس ایجاد مى کنند. این عوامل مسئول کاهش کیفیت بذرها، پوسیدگى آنها و مرگ گیاهچه، ساقه و ریشه هستند.
تعداد زیادى از آفات از جمله شته ها (Aphis craccivora)، کنه ها (Etiella zinckenella)، سرخرطومى ها (Sitona spp)، سوسک هاى انبارى (Bruchus lenti1) و مگس هاى ( horticola (Phytomyza به عدس حمله مى کنند. در بین این آفات، کنه ها بیشترین خسارات را وارد مى کنند. سوسک هاى انبارى تا ۸۰ درصد باعث خسارت در ایران شده و این گونه باعث کاهش شدید محصول در الجزایر نیز مى شود. براى مبارزه با آن بهتر است ضمن استفاده از سموم شیمیایی، دماى انبار را در حد پائینى نگه داریم. لارو Sitona نیز به گره هاى تثبیت کننده ازت بر روى ریشه حمله مى کند.
حشره بالغ آن نیز ضمن جویدن حاشیه هاى برگ، یکى از عوامل انتقال ویروس بر روى عدس به شمار مى رود. در جنوب غربى آسیا، بیشتر گونهٔ S. macularius این حشره به چشم مى خورد. اگروتیس نیز با حمله به بخش پائینى ساقه موجب مرگ گیاهچه هاى عدس مى شود. تریپس ها را نیز بر روى گل هاى آنها مى توان یافت.
به طورکلى خسارت تولید شده توسط آنها حملهٔ قارچ ها و باکترى ها به گیاه را تشدید مى کند.

    
تکثیر:

در کشت سنتی که معمولاً در قطعات کوچک اجرا می شود. با استفاده از شیوه ای سنتی و قدیمی مبادرت به کشت می نمایند. در این نوع کشت پس از اجرای یک شخم عمیق در پاییز مجدداً در بهار یک شخم تکمیلی انجام می دهند و زمین تسطیح می شود. پس از هموار نمودن زمین بذر و کود مورد نیاز به وسیله دست بر روی زمین پاشیده شده و به وسیله خیش به زیر خاک انتقال داده می شود. در اراضی دیم پس از اجرای یک شخم عمیق در پاییز برای حفظ رطوبت ذخیره شده و جلوگیری از تبخیردر بهار هیچ گونه عملیات شخم و برگردان خاک اجرا نمی شود و به محض مناسب شدن شرایط کاشت در اسفند ماه و یا اوایل بهار بذر و کود مورد نیاز را پاشیده و به وسیله دیسک و یا پنجه غازی پوشانده می شود.
در کشت مکانیزه که مناسب ترین نوع کشت عدس می باشد در شرایط آبی در پاییز یک نوبت شخم عمیق 30-25 سانتیمتر اجرا می شود سپس با مساعد شدن شرایط خاک و هوا یک نوبت شخم تکمیلی به عمق 15-10 سانتیمتر اجرا و سپس برای از بین بردن کلوخه ها از دیسک استفاده می شود باید دقت شود که شخم بهاره به موقع و به محض گاورو شدن خاک صورت گیرد پس از تسطیح زمین به وسیله ماله با در نظر گرفتن شرایط آبی و دیم و با توجه به نحوه کار ماشین های بذر کار مبادرت به کشت می شود.

    
هشدار:

عدس با تمام مزایایی که دارد نباید زیاد مصرف شود و در خوردن آن اسراف گردد زیرا اولاً دیر هضم است و تولید نفخ می کند ثانیاً قابض است و جریان خون را در رگها آهسته می کند . البته می توان برای جلوگیری از این عوارض عدس را با روغن کنجد و یا روغن بادام و با سرکه خورد.
ضمناً عدس به علت داشتن میکروپروتئین برای افرادی که ناراحتی کلیه مخصوصاً تقویت کلیه دارند زیان بخش است .