شنبلیه از گذشته به عنوان گیاهی دارویی مورد استفاده قرار می گرفت. بطوریکه از پیکر رویشی تازه شنبلیله سالهاست به عنوان سبزی استفاده می شود. مواد مؤثره این گیاه، کاهنده قند خون، ضد التهاب و نرم کننده است.
در فارماکوپه های معتبر از دانه های شنبلیله به عنوان دارو یاد شده و خواص درمانی آن مورد تأکید قرار گرفته.شنبلیله در سطوح وسیعی در کشورهای مراکش، اتیوپی، تونس، مصر، الجزایر و هند کشت می شود.
خصوصیات گیاهشناسی:
شنبلیله گیاهی علفی و یکساله است. منشأ این گیاه نواحی مدیترانه گزارش شده است. شنبلیله در آسیا، اوکراین و همچنین از هندوستان تا چین گسترش دارد.
تا کنون 70 گونه متعلق به جنس تریگونلا شناسایی شده است که شامل گیاهان یکساله تا چندساله می باشند. مهمترین گونه های این جنس عبارتند از: کورولا، کولیسرز، کورنیکولاتا، هاموسا، رادیاتا و فونوم گراکوم.
